Natłok myśli, kto tego nie zna, prawda? Te wstrętne, natrętne myśli - jak one mogą. W kółko wałkujesz ten sam temat. W tą i z powrotem. Mijają godziny, dni, tygodnie, czasem nawet lata. A Ty ciągle o tym samym. O tej sytuacji. O tej osobie. Jak ona mogła. Jak on śmiał! Nakręcasz się. I czujesz, że z jednej strony nie chcesz myśleć, bo Ci to zabiera tyle energii, ale do jasnej ciasnej nie możesz, o tym nie myśleć!

Z jednej strony świat jest dualny, jest pełen kontrastów. A tak naprawdę nie świat, tylko Twój umysł, który go postrzega.

Dobro i zło, czarne i białe, światło i mrok, góra i dół, przyjemne i nieprzyjemne – to ocena, której czy chcesz, czy nie, nie możesz powstrzymać. Bo ocena (nie mylić z osądzaniem) jest ludzka, a umysł dualny jest naszą naturą. Dzięki niemu wybieramy wykorzystując naszą wolną wolę, a żeby wybrać potrzebujemy najpierw ocenić.

Pracujesz na etacie, ale jesteś już znudzona swoją pracą? Czujesz, że od dłuższego czasu się nie rozwijasz, tylko stoisz w miejscu? Masz poczucie, że Twoje talenty są wykorzystywane w niewielkim stopniu? Do tego brak Ci poczucia misji, celu, wyższych wartości – bo nie utożsamiasz się już z miejscem, w którym jesteś?

Wszechświat komunikuje się z Tobą na wiele różnych sposobów w zależności od Twojej otwartości. I tak jak każdy z nas ma swoje wyjątkowe talenty, tak każdy ma swoje drogi komunikacji, a wszechświat je zna i na nie odpowiada.
Ja staram się otwierać na wszystko, bo kiedyś dostałam taki oto przekaz od Stwórcy:
- Emila nie możesz ograniczyć Boga. Możesz jedynie ograniczyć Jego działanie w swoim życiu, zamykając Mu drzwi w miejscach, w których On jest i może do Ciebie mówić.

Gdy wchodzimy na ścieżkę duchowego rozwoju przekierowujemy uwagę z umysłu do serca. Nowym „wiedzeniem” jest dla nas czucie.
Możemy przez ten proces przejść z miłością do swojego umysłu, który dostaliśmy po to, by nam służył, a możemy wypowiedzieć mu wojnę - czyli de facto sobie.
Nie dokonujmy zmiany z miejsca walki, zarządzania i kontroli, a z miejsca miłości i pozycji obserwatora – tak jak dorosły (dusza) dogląda swoje ukochane dziecko (umysł).
Zapraszam Cię do modlitwy:

Czy w życiu wszystko robisz sam, bo myślisz, że nie możesz liczyć na niczyje wsparcie?
Jeżeli tak, to wiedz, że tracisz ogromne pokłady energii, nakładasz na swoje barki niewyobrażalną wręcz ilość presji i oczekiwań w stosunku do siebie i zamykasz się na piękne i lekkie manifestacje – takie, które wykraczają poza Twój umysł. Dlaczego? Bo nie korzystasz z anielskiego wsparcia.
Ty i ja, przychodząc na planetę Ziemia dostaliśmy do naszej dyspozycji swojego prywatnego Anioła Stróża - słyszałeś o Nim od dziecka. Ale, czy rzeczywiście masz świadomość Jego mocy? Czy wykorzystujesz to, że jest zawsze przy Tobie i w pełnej gotowości, by Ci we wszystkim pomóc?

Odpowiedź jest bardzo prosta: gdy przestaje płynąć, gdy przestaje być lekko, w jakiejkolwiek dziedzinie – zdrowiu, pracy, relacjach, pieniądzach.
Gdy zaczynasz odczuwać w życiu dyskomfort, to dla Ciebie znak, że Twoja dotychczasowa prawda - jakieś przekonanie o sobie i świecie już Ci nie służy i jesteś gotowy do update’u w zgodzie z Wyższą, Boską Świadomością.
Zobacz, jaki to może być dyskomfort. Gdy:

Gdy przeprowadzam talentowe sesje z klientami za każdym razem uderza mnie świadomość tego, jak bardzo nasze talenty są kompatybilne z życiową energią, z którą przychodzimy na świat.
Jeśli zaczynam sesję od nazwania talentów klienta, praktycznie bezbłędnie odczytuję jego energię wg Ajurwedy. I na odwrót: gdy znam czyjąś energię i wiem, czy ktoś jest Vatą, Pittą, Kaphą, albo mieszanką tych dosz, to jestem w stanie rozeznać kilka jego talentów.
To tylko potwierdza jak wszystko się nawzajem pięknie dopełnia, by nas wspierać w życiowej misji.

Wiesz, że to z miłości do siebie wypływa akceptacja i miłość do innych. Wiesz, że gdy kochasz siebie jesteś w prawdzie – bo przecież jesteś miłością. Wiesz, że gdy kochasz siebie to Twoje wibracje szybują, a Wszechświat z łatwością kieruje Cię do spełnienia misji Twojego życia.
Wszystko w Twoim życiu od związku, po pracę jest odbiciem najważniejszej relacji jaką masz sam ze sobą.

Miłość do siebie to proces. W końcu przyszedłeś tu wzrastać w miłości, a to wzrastanie nie ma końca.
Gdy zaczniesz częściej odczuwać spokój i akceptację, to jest to jasny sygnał, że zszedłeś z drogi samokrzywdzenia i wszedłeś na drogę miłości.

Gdy zdarza się gorszy dzień lub spadek w energii, czasem trudno jest uchwycić, co za tym stoi.
Najlepiej jest, wtedy spojrzeć na siebie oczami obserwatora z poziomu wyższej świadomości.
Zapraszam Cię na krótką medytację.
Gdy będziesz ją samodzielnie wykonywać, rób ją proszę na zamkniętych oczach: